In deze post neem ik je mee op vijf adembenemende boswandelingen. Van kleurrijke bladerdaken en geurige bosgronden tot het geluid van knisperende bladeren onder je voeten, stuk voor stuk bieden deze routes een onvergetelijke ervaring die je dichter bij de natuur brengt en je betovert met de magie van de herfst. Verlies jezelf in de rijke tonen van dit seizoen, omhuld door de mystieke sfeer van de bossen, waar elke stap een verhaal vertelt. Heb je meer inspiratie nodig? Tik ‘bos’ in de zoekbalk en ontdek nog meer bostoppers ⭐️!
Kluizenbos wandelroute
Affligem | 7,9 km
Op deze knooppuntenwandeling verken je een prachtig stukje natuur van het oude Land van Aalst, op de grens van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant. Het gebied is gelegen op de overgang van de Noord-Vlaamse zandstreek en het stroomdal tussen de Dender en de Zenne, waar een afwisseling van heuvelkammen met zachte hellingen en brede valleien het landschap kenmerken: de zogenaamde ‘Brabantse Kouters’. Starten doe je aan de abdij van Affligem en het grootste deel van de route leg je af op Vlaams-Brabants grondgebied, maar het Kluizenbos bevindt zich voor een groot stuk in Aalst.
Na de start aan de abdij, wandel je via grind- en andere onverharde paden langs — hoe kan het hier ook anders — hopvelden, gras- en akkerlanden, beekvalleitjes, bomenrijen en zoveel meer. Via de Kluisdreef, op een verhoogde rug in het landschap, kom je aan wat vroeger het ‘Afflighem Bosch’ genoemd werd. Dit bos werd tijdens de Franse revolutie bijna volledig ontgonnen, maar groeide gelukkig weer aan tot het huidige Kluizenbos (of Kluisbos), dat zowel in Oost-Vlaanderen als in Vlaams-Brabant gelegen is.
Het Kluizenbos is één van de oudste bossen van Aalst/Affligem. Samen met het Kravaalbos in Meldert maakte het ooit deel uit van het Kolenwoud dat lang geleden zowat heel Midden-België besloeg. Het huidige Kluizenbos is zo’n 50 ha groot en in beheer bij Natuurpunt dat zich inzet om inheemse soorten te beschermen en invasieve (zoals reuzenbereklauw) te bestrijden. En ja, er zijn ook enkele knuppelpaden om U tegen te zeggen! Ik heb het niet exact gemeten, maar één van de boomstammenpaadjes in het bos is toch wel enkele honderden meters lang.
Duivenbos
Sint-Antelinks (Herzele) | 5,2 km
De wandeling van Natuurpunt die ik volgde start aan de parochiekerk Sint-Gertrudis in Sint-Antelinks (Herzele). De route is ongeveer voor de helft verhard/onverhard is, maar laat dat je zeker niet tegenhouden om de wandeling te maken. Sint-Antelinks wordt namelijk omringd door adembenemende glooiende panorama’s, vaak met een agrarisch karakter. Het is een plek waar je als natuurliefhebber kan genieten van wandelingen langs schilderachtige paden en momenten van pure rust en stilte.
Op de glooiende hellingen van de vallei van de Ransbeek wisselen graslanden en bossen elkaar af. In dit gevarieerde landschap vind je het Duivenbos, dat overigens helemaal niets met duiven te maken heeft. Rond 1884 was het bos volledig (!) ontgonnen ten behoeve van de landbouw, maar gelukkig werd het gebied tegen het einde van de 19de eeuw opnieuw bebost en nam ook de hoeveelheid grasland weer toe.
Het oudste deel van het Duivenbos is een vrij gesloten landschap waar percelen met bomenrijen en/of houtkanten begrensd zijn. Dit deel kent grote hoogteverschillen met kwelzones en kabbelende bronnetjes. In het andere deel van het Duivenbos houden grazers hier en daar de kruidvegetatie open, wat gunstig is voor het behoud van de biodiversiteit. Het gebied wordt erkend als belangrijk voor natuurbehoud en ecologische connectiviteit in Vlaanderen.
Ondanks het feit dat de Duivenbos wandelroute voor de helft verhard is, heeft ze wel het lijstje van mijn topfavorieten gehaald. Op deze route passeer je twee keer door het bos. De eerste keer wandel je langs een pad dat je langs beide kanten uitzicht biedt op omzoomde graslanden. Hier en daar wordt het pad wat smaller en/of hol en maak je een kleine klim. Dit is al prachtig, maar de échte verrassing komt wanneer je het pad vanaf de Kauwstraat inslaat. Op deze 13/4 km verken je een reliëfrijk stukje van het Duivenbos. De vijver met vlonder is zeker een hoogtepunt, maar eigenlijk kan dat van elke meter door dit bos gezegd worden.
Lembeekse bossen
Lembeke (Kaprijke) | 8,5 km
Lembeke ontstond op oude stuifduinen die zich ongeveer 10.000 jaar geleden vormden, toen de Noordzee nog niet bestond en het Europese vasteland nog met Engeland verbonden was. Op één van die oude landduinen, de dekzandrug Maldegem-Stekene, bevindt zich een bosgordel waarvan de Lembeekse bossen deel uitmaken.
De Lembeekse bossen vormen geen aaneengesloten boscomplex, maar zijn een mozaïek van stukjes bos afgewisseld met weide- en akkerlanden. In het noorden kwamen lange tijd vooral naaldbomen voor — aangeplant door grootgrondbezitters met de mijnindustrie in hun achterhoofd — die het goed deden op de mineraalarme zure zandgrond. Nu wordt dit monotone naaldbos geleidelijk aan opnieuw omgevormd tot het gevarieerde, natuurrijke loofbos dat het ooit was. Ten zuiden van de Burggravenstroom bevindt zich een vochtig loofbos dat men de Bellebargiebossen, Bakkersbossen of Kwaddebossen noemt. Dit stuk van de Lembeekse bossen kent een erg waardevolle flora die wijst op een zeer oude geschiedenis. Tenslotte, te midden van dit alles, vind je akkers en weiden, omzoomd door houtkanten en houtwallen.
De wandeling die ik maakte is een suggestieroute langs knooppunten voorgesteld door Routen. Wat me vooral zo aansprak was het uitgesproken onverharde karakter van deze wandeling, maar liefst 86 %. Zo heb ik het graag! Niet elke wandeling is een winner, maar dat is de Lembeekse bossen wandelroute imho zeker wel!
Hallerbos
Halle | 8,2 km
Recent ontwikkelde Toerisme Vlaams-Brabant een nieuw netwerk van wandelwegen dat het sluitstuk vormt van het grote wandelgebied Brabantse Wouden in de Brusselse groene rand. Te midden van al die keuze, 920 km (!) aan wandelwegen, besloot ik te gaan voor een suggestieroute op het wandelnetwerk Zennevallei dat daar eveneens deel van uitmaakt. En zo belandde ik in het Hallerbos.
Ooit maakte het Hallerbos deel uit van het grote Kolenwoud dat zich uitstrekte van de oevers van de Rijn en de Moezel tot aan de Noordzee. En toch is het Hallerbos ‘een jong bos’. Tijdens de Eerste Wereldoorlog liet de Duitse bezetter namelijk bijna alle grote bomen kappen. Gelukkig werd later een groot deel van het bos opnieuw aangelegd: eik, beuk, es, den, lork en de opvallende sequoiadendron of mammoetboom bieden er nu weer aangename schaduwplekjes. Reeën, vossen, konijnen en hazen, bunzings, uilen en vele andere bosschepseltjes hebben het naar hun zin in het 535 hectare grote bos, waarvan 100 hectare bosreservaat en 5 hectare natuurreservaat.
Het Hallerbos staat vooral bekend om zijn boshyacinten die er in het voorjaar in overvloed bloeien en dat zal ook het grote publiek geweten hebben. In het najaar hebben de blauwe kousjes hun bloeiperiode natuurlijk al lang achter zich gelaten en trekken de bomen hun meest weelderige gewaden aan.
Wie op zoek is naar een bosbad, zoek niet verder! De route van de Reebokwandeling loopt volledig door het bos. De wandeling voert je langs verschillende bostypes, al moet je het hier vooral hebben van de aard van de paden en van het reliëf. Er zijn geen houten vlonderpaden of trapjes om het geheel wat avontuurlijker te maken. In zijn hoedanigheid van ‘kathedraalbos’, laat de kruin van het Hallerbos relatief weinig licht door en 8,2 km onder een dicht bladerdak, je moet er natuurlijk voor te vinden zijn. Voor mij persoonlijk is het in ieder geval een topper.
Steenbergse bossen
Sint-Goriks-Oudenhove (Zottegem) | 5,9 km
Langs één van de steile valleihellingen van de Zwalmbeek strekken zich de Steenbergse bossen uit, ten zuiden van Zottegem, op het grondgebied van de deelgemeenten Erwetegem en Sint-Goriks-Oudenhove. Ik volge er een knooppuntenwandeling van net geen 6 km langs een gevarieerd heuvellandschap van bossen, akkers en graslanden doorspikkeld met kleine landschapselementen, bronbeken en kwelgebieden, dit hoofdzakelijk via onverharde paden tussen al dat landelijk schoon.
De Steenbergse bossen vormen een prachtig gemengd heuvellandschap dat echt nooit gaat vervelen. Er zijn bossen, akkers en weiden doorsneden door bronbeekjes en kwelzones. De gevarieerde ondergrond met niet minder dan 26 verschillende bodemtypes, zorgt ervoor dat veel verschillende plant- en diersoorten hier een thuis vinden. Wandelen doe je er langs sfeervolle al dan niet holle bospaden; glooiende wegels voeren je door een betoverend open landschap.
De Steenbergse bossen wandelroute is géén typische boswandeling, maar een route waarop je een lappendeken van bosjes, akkers en weiden verkent, en waar kronkelende wegen en schilderachtige dorpjes opgaan in het landschap als verborgen schatten. De wandelroute bevat zowat alle ingrediënten om het wat mij betreft te schoppen tot topper: heerlijke onverharde paden, een korte vlonder en zelfs een aarden trapje … alle langs beklijvende landschappen.
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!