Op zondag blijf ik nooit lang in de armen van Morpheus liggen. En ook niet in die van mijn man. Zondagvoormiddag staat bij ons gelijk aan wandelen, weer of géén weer. Vorige week deed het prachtige landschapspark Bulskampveld ons even vergeten dat de lente nog rouwt om het pensioen van Frank Deboosere. Het immense, bosrijke gebied op de grens van het Brugse Ommeland en het Meetjesland verraste ons in al zijn diversiteit: kasteeldomein Lippensgoed met zijn rechte beboste dreven, heides met Limburgse allures, waterrijke vennen, natte en droge graslanden, broekbossen, enz. Om nog maar te zwijgen van het brede scala aan activiteiten. Bovenaan mijn persoonlijke ladder: een bochtig plankenpad over het water! In deze post vertel ik je waarom de Bulskampveld wandelroute hoog prijkt in mijn hitlijst.
“De meerse heyde”
In de 17de eeuw werd aan het Bulskampveld (soms ook met een c geschreven) gerefereerd met ‘de meerse heyde tusschen Ghendt en Brugghe‘, een immens heidegebied dat zich uitstrekte ten zuiden van het Kanaal Brugge-Gent. Het toponiem, voor het eerst vermeld in 1149, zou zijn afgeleid van het Germaanse bulnas kampa, ‘het veld van de stieren’. Halverwege de 16de eeuw was het gebied zo’n 10.000 ha groot, waarvan 70 % nog zuiver veld of heide was. Tot de 18de eeuw was het Bulskampveld een gemeenschappelijke graasgrond.
Vanaf de 18e eeuw begon men de woeste gronden van het Bulskampveld te ontginnen. Akkers en velden werden aangelegd, de schraalste gronden kregen een tweede leven als bossen. In de vroege 19de eeuw besloot Lambert Malfait, de eerste heer van het Bulskampveld, om zijn nederige hoeve om te bouwen tot een majestueus kasteel. Zo werd de toon gezet voor het indrukwekkende neogotische bouwwerk dat in 1887 in opdracht van de familie de Meeus zou worden gerealiseerd. Het was echter het geslacht Lippens dat het park in zijn huidige vorm heeft gegoten, met liefde en toewijding voor de natuurlijke pracht van het domein. In 1970 tenslotte, werd het domein Lippensgoed-Bulskampveld eigendom van de provincie West-Vlaanderen.
Vandaag omvat het landschapspark een 230 ha groot groengebied en een 90 ha groot domeinbos. Hoewel het domein een oase van rust en schoonheid is, valt er heel wat te beleven. Zo zijn er het bezoekerscentrum in het kasteel, een kruidentuin met kruidenautomaat en een opvang voor wilde dieren. Wilde kindjes kunnen zich uitleven op de speeltuin. En natuurlijk zijn er ook legio fiets- en wandelmogelijkheden. Meer info over al deze en meer activiteiten vind je hier.
De moorden van Beernem
De Bulskampveld wandelroute is een bewegwijzerde wandeling van ongeveer 8,3 km, maar tel daar een kilometertje bij voor de ‘kijkkamer’ over de Aanwijsputten en de moordplaats van jonkheer Henri d’Udekem d’Acoz.
Vanuit de ‘kijkkamer’ heb je een mooi uitzicht op een aantal waterpartijen in de Bulskampveldbossen. Er komen heel wat zeldzame planten voor die typisch zijn voor natte heidegebieden en vanzelfsprekend voelen ook vele vogels zich hier thuis. De toren zelf is een vreselijk gedrocht dat je bovendien niet geluidloos kan beklimmen — wat een gedacht — maar het uitzicht is wél de moeite waard.
Niet ver daarvandaan markeert een gedenksteen de moordplaats van jonkheer Henri d’Udekem d’Acoz, verwant aan onze koningin Mathilde. Zijn dood was de eerste in een reeks van 6 mysterieuze moorden die tussen 1915 en 1944 in Beernem werden gepleegd. De kasteelheer werd in de rug geschoten en nog levend begraven; anderen was eveneens geen beter lot beschoren. Alfons Ryserhove, die in 1944 op 24-jarige leeftijd in Knesselare één van de vermoorde lichamen zag, beet zich vast in de zaak. Zijn onderzoek leverde een paar boeken op en vormde de basis voor de tv-serie ‘De Bossen van Vlaanderen’, met onder meer Jo De Meyere in de hoofdrol. Later zette dochter Katrien Ryserhove het werk van haar vader voort, wat uiteindelijk resulteerde in het boek Zaak: De Zutter dat ook verfilmd werd. Hoewel het boek en de film dader én motief prijsgeven, blijven bepaalde aspecten van het onderzoek in duisternis gehuld. Een passende quote uit de film: “Dit is misschien het onderzoek van het onderzoek.” De trailer van de film kan je hier bekijken.
Zoveel troeven
Provinciedomeinen vermijd ik liefst op drukke momenten en vaak is de natuur er naar mijn gevoel iets te begrensd. Maar hoewel er best al veel wandelaars op stap waren op die regenachtige zondagmorgen, was ik aangenaam verrast door de route. De formidabele kasteelomgeving met een park vol narcissen, statige loodrechte dreven omzoomd door indrukwekkende reuzen, de heidegebieden, waterpartijen, bossen en zoveel meer!
Ik vatte de wandeling aan op parking Driekoningen vlak bij het kasteel en dat is me uitstekend bevallen. Je kan echter ook starten op parking Aanwijs, dichter bij de Aanwijsputten. Ik was bang dat het op vlak van hoogtepunten na het kasteel alleen maar bergaf zou gaan, maar die vrees was ongegrond. De Bulskampveld wandelroute is uiterst gevarieerd en bevat geen ‘dode’ stukken — nu ja, eigenlijk wel eentje, letterlijk dan … RIP. De route loopt voor 84 % over onverharde paden en de verharde stukjes zijn autoluw. Laat je ook zeker niet afschrikken door de rechtlijnigheid van sommige paden: veel verder dan een recht stuk van 500 m volg je een pad nooit. En, last but not least, de Bulskampveld wandelroute heeft ook enkele vlonderpaden in petto waarvan eentje (in dit seizoen toch) over het water.
Onder de foto’s vind je alle praktische informatie om de Bulskampveld wandelroute zelf te maken.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies, schade of letsel voortkomend uit of verbonden aan het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!