What’s in a name? De Duivel wandelroute dankt haar naam aan een oude legende over een boer die zijn ziel verkocht aan de duivel. Toepasselijk, want als er iets is wat deze knooppuntenwandeling zeker heeft, dan is het animo. In deze post neem ik je mee naar Everbeek, een deelgemeente van Brakel waar de Vlaamse Ardennen naadloos overgaan in het Waalse Heuvelland, voor een bezielende tocht van net geen 10 km. Kleine stukjes Stilte en Taalgrens wandeling gemixt met andere brokjes authenticiteit maken deze route tot een absolute must walk!
Van Everbecq naar Everbeek
Hoewel de naam Everbeek afkomstig is van een Germaans hydroniem sprak men hier tot 1963 van Everbecq. Na het vastleggen van de taalgrens werd de gemeente overgeheveld van de provincie Henegouwen naar de provincie Oost-Vlaanderen. In 1977 werd zij een deelgemeente van Brakel.
Een groeiende bevolking leidde in Everbeek tot de ontwikkeling van twee afzonderlijke dorpskernen. In het zuiden, in de vallei van de Terkleppebeek, vind je Everbeek-Beneden (of Neder-Everbeek) met de oudste dorpskern van de gemeente. Op een hoge heuvelrug in het noordwesten ligt Everbeek-Boven (Opper-Everbeek), een jonger gehucht dat zich op het einde van de 19de eeuw, met de bouw van een eigen kerk, afscheidde van de Sint-Mariaparochie.
Landschappelijk vormen beide Everbeken echter een mooi geheel. Ze strekken zich uit over afgeronde heuvelruggen, diep ingesneden door talrijke beekdepressies. De weidse, rollende vergezichten zijn een absolute lust voor het oog. Tussen de golvende akkers en graslanden door, zie je restanten van de uitgestrekte loofbossen van weleer of bronbossen die met hun unieke vegetatie de steile heuvelflanken bedwingen.
Heuvelende bossen
Na de start aan de Sint-Jozefkerk in Everbeek-Boven, verken je op de Duivel wandelroute achtereenvolgens het Lobebos, het Trimpontbos, het Livierenbos, het Hayesbos en, zij het rakelings, het Steenbergbos. Dankzij hun ligging op de flanken van getuigenheuvels bleven deze bossen, die ooit deel uitmaakten van een groot oerbos, vrij intact. De gronden waren omwille van hun steile ligging immers niet geschikt voor de landbouw.
Misschien niet ideaal voor de landbouw, maar het is net dat heuvelende karakter dat aan deze bossen hun aantrekkingskracht verleent. Het zijn stuk voor stuk pareltjes waarin het heerlijk vertoeven is. Via lieflijke plattelandsstraatjes, holle weggetjes en allerlei paadjes (zoals het Tiep-Tiap pad) wandel je op de Duivel wandelroute als het ware van bos naar bos. Waar geen bomen staan, vullen adembenemende panorama’s het zicht. Hier en daar passeer je een kruis (bv. het Trimpontkruis, een houten kruis dat bij Knooppunt 98 vergroeid is in een eikenknot) of kapelletje dat je aan het religieuze verleden van deze streek herinnert.
Over de taalgrens heen
Toen ik onlangs de Taalgrens wandelroute deed, met haar 37 km ‘iets’ te ver voor manlief, nam ik me voor een kortere route te zoeken om die lieve schat toch al even te laten proeven van dat bijzondere ‘Taalgrens gevoel’. Op de Duivel wandelroute kom je, eenmaal voorbij het Trimpontbos, via een onwaarschijnlijk schilderachtige vallei uit in Flobecq (Vloesberg) in het Waalse Pays des Collines.
Wat verder beland je in het Livierenbos of Bois de la Louvière, dat pal op de taalgrens ligt in het gebied tussen de faciliteitengemeenten Flobecq en Brakel. Tot in de 17de eeuw werden hier wolven waargenomen, een aanwezigheid die zich verraadt in de Franse naam van het bos. De kern van het Livierenbos bevindt zich in Flobecq, maar het bos loopt verder uit in het Hayesbos in Brakel. Zo kom je, langs ongelofelijk pittoreske stukjes natuur en een ferme bosklim, opnieuw terecht in Brakel.
Absolute must walk
En die boer dan? Met hem kwam het onverhoopt nog goed. Omdat hij snel een schuur nodig had, sloot hij een pact met de duivel die hem beloofde dat hij op één nacht een schuur zou bouwen. Maar toen de haan ’s ochtends voor de eerste maal kraaide en aldus het einde van de nacht aankondigde, was de schuur nog niet klaar. Daardoor mocht de boer zijn zieltje houden en hield hij er op de koop toe een schuur met een gat in de muur aan over.
A walk in nature walks the soul back home.
De Duivel wandelroute is een absolute aanrader voor liefhebbers van heuvelende natuurlandschappen, rollende vergezichten en steile bosflanken. Met haar 9,9 km is het een toegankelijke route waarop evenwel de hoogtemeters (189 m) niet te onderschatten zijn. Zelfs zonder het vlonderpad op het einde verdient deze wandeling een dikke, vette ⭐. Zet ze maar al op je wandel bucket list!
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!