Afgelopen zomer werd ik verliefd op het Nationaal Park Hoge Kempen en dus troonde ik mijn gezin regelmatig mee naar het ‘verre maar toch zo nabije’ Limburg. Hoewel dochterlief, niet zo’n wandelfan, aanvankelijk vooral meeging voor de sfeer (lees: de héérlijke spareribs bij Oud Oteren in Maaseik), bleef ook zij niet onbewogen bij al dat natuurschoon. Toen ik haar laatst een wandeling liet uitkiezen, was haar keuze snel gemaakt: het Blotevoetenpad in Lieteberg.
Lekker down to earth, met mijn beide voetjes ferm op de grond. Ja, zo ben ik — denk ik, hoop ik — wel. Maar meestal zijn die voetjes weggestopt in een paar stevige wandelschoenen. Mijn moeder leerde me om thuis netjes pantoffels te dragen en buitenshuis zeker nóóit op blote voeten te lopen. En dan nu dat Blotevoetenpad … Help! Maar weet je wat? Ik heb er ongelofelijk hard van genoten en — sorry mama — het voelde heerlijk stout aan! Voor één keer spoor ik jou dus niet aan om je wandelschoenen aan te trekken maar wel uit! In deze post kom je te weten wat Lieteberg voor jou in petto heeft.
Het stilste plekje van het Nationaal Park Hoge Kempen
Lieteberg in Zutendaal is één van de toegangspoorten van het Nationaal Park Hoge Kempen. Het gebied telt 9 wandellussen die je laten kennismaken met enkele bijzondere natuurgebieden op de zacht glooiende zuidrand van de Hoge Kempen, van moeras over bos tot heide. Eigenlijk is Lieteberg het stilste plekje van het nationaal park …
Het Blotevoetenpad
Maar het is niet overal stil in Lieteberg en al zeker niet op het Blotevoetenpad! Het gevoel van aarde, zand, hout, steen, schors, gras enz. onder blote voeten ontlokt immers heel wat kreten, meestal van verrassing, een enkele keer toch ook wel van pijn. Koud en warm, vochtig en droog, aangenaam en prikkelend wisselen elkaar af op een avontuurlijk parcours van net geen 3 km lang.
Je schoenen laat je achter in een locker en dan begint het. Je huppelt van boomstronk naar boomstronk, van rots naar rots of gewoon lekker door de modder. Je waadt door waterpartijen, beklimt heuvels via houten trapjes of daalt steile hellingen af langs strategisch geplaatste rotsblokken. Op het pad bevinden zich o.a. een labyrint, een avontuurlijk touwenparcours en een spectaculair pad hoog in de kruinen van de bomen. Vanop een 18 meter hoge houten uitkijktoren — waarvoor je eerst wel een perkje met kiezels moet trotseren, ouch — heb je bovendien een mooi uitzicht op de omgeving.
3 km lijkt niet lang, maar dat is best wel ver als je niet gewoon bent om op blote voeten te lopen. Naderhand ga je je schoenen écht waarderen. De meeste activiteiten die je op het pad tegenkomt zijn op één of andere manier te omzeilen, bv. als je een lange broek aanhebt terwijl je door diepe plassen moet waden. Ook het touwenparcours en het kruinenpad hoef je bijvoorbeeld niet te doen. Soms is het wel even zoeken naar de omleiding.
Het laatste stukje van het Blotevoetenpad is een ferme klim langs een klaterend riviertje over de rotsen. Dit voelt heerlijk ongerept en lekker wild aan, maar let op: de ondergrond kan glibberig zijn! Met erg kleine kinderen lijkt het me geen evidentie om deze klim te maken. Een alternatieve route heb ik niet meteen gespot, al is die er vermoedelijk wel. Bij twijfel is het geen slecht plan om even navraag te doen in het bezoekerscentrum.
Aan de uitgang van het Blotevoetenpad kan je je voeten afspoelen. De verschillende ondergronden en het frisse water zijn dermate prikkelend dat de doorbloeding van je voetzolen optimaal is. Het gevoel om daarna weer schoenen te dragen is bijna weldadig. De omgekeerde wereld eigenlijk, want meestal ben ik net blij om na een wandeling mijn schoenen uit te schoppen!
Het insectenmuseum en de vlinderkoepel
Ook in het insectenmuseum en de vlinderkoepel gonst het van de bedrijvigheid. Je maakt er kennis met de fascinerende en vaak on(der)gewaardeerde wereld van insecten. Persoonlijk heb ik het gevoel dat het museum aan een update toe is, zeker om een ietwat ouder publiek te entertainen. Jonge kinderen zullen het evenwel leuk vinden. Het transparante buizenstelsel dat je laat binnenkijken in een actieve mierenkolonie is wat mij betreft het hoogtepunt.
In de vlinderkoepel worden enkel Europese vlindersoorten gehouden. De koepel is dus geen verwarmde serre maar een met gaas omspannen tuin die onderhevig is aan de seizoenen en de weersomstandigheden. Hoewel ik het initiatief écht wel apprecieer, bleef ik ook hier wat op mijn honger zitten. Ik kwam meer vlinders tegen buiten dan in de koepel! Wel zag ik een prachtige rups die mij in de vrije natuur zeker en vast ontgaan was en de vlinders waren misschien ook iets minder schuw.
Een leuk intermezzo
Het Blotevoetenpad is niet alleen een leuk intermezzo, maar eveneens een verrijkende ervaring. Als doorwinterde wandelaar vond ik het interessant om te ervaren hoe een wandeling zonder stevige wandelschoenen aanvoelt. Omdat je voortdurend alert bent en oplet waar je loopt, en ook door het zeer gevarieerde avontuurlijke parcours, is het Blotevoetenpad geen doorsnee wandelingetje van 3 km maar een kleine work-out.
En mijn tienerdochter, die vond het zó geweldig dat ze helemaal geen bezwaar maakte tegen de andere wandeling die nog op het programma stond. Dat we daarna ribbetjes zouden gaan eten, kan er ook wel voor iets tussenzitten …
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!