Vorig weekend belandde ik in het Pajottenland en was ik helemaal gecharmeerd door het kleine Berchembos. Deze week maakte ik de sprong naar de grote broer van het reliëfrijke bronbosje, het nabijgelegen Neigembos. Een knooppuntenwandeling van 10,6 km bracht me via holle wegen en gekasseide baantjes langs het imposante oerbos en enkele van de ‘dorpste’ Ninoofse dorpjes. In deze post vertel ik je of deze route met al haar klimmetjes en dalletjes mij evenzeer wist te bekoren en wat je er precies mag van verwachten.
Reliëf en holle wegen
Het Neigembos is, net als het Berchembos, een restant van het grote Kolenwoud dat ooit zowat heel Midden-België besloeg. Zo’n 2000 jaar geleden strekte dit gigantische woud zich uit van de oevers van de Rijn en de Moezel tot aan de Noordzee. Vandaag is het Neigembos nog maar iets meer dan 70 hectare groot. In het gemengde eiken- en beukenbos vind je, door de ligging op getuigenheuvels, hoogteverschillen van 20 tot 90 meter boven de zeespiegel.
In het Neigembos komen verschillende uitzonderlijk goed bewaarde erosiegeulen of zogenaamde ‘groebes’ voor. Deze zijn ongeveer 12 000 jaar geleden, na de laatste ijstijd, ontstaan. Ze hebben een uitgesproken microklimaat en vormen daardoor unieke biotopen met zeldzame planten en dieren. Vroeger gebruikte men deze kleine valleitjes doorgaans als voetweg. Een voorbeeld daarvan is de Postkoetsweg in het Berchembos, maar ook in het Neigembos zijn de holle wegen spectaculair en vragen ze soms een plezierige inspanning om te bewandelen. Het prachtige vlonderpad dat je op de foto’s ziet, vind je niet op de knooppuntenroute zelf, maar een grote omweg moet je er gelukkig niet voor maken. Het pad bevindt zich dicht bij knooppunt 15 en is beslist de moeite waard! Ik zou het zelfs één van de mooiste plankenpaden die ik al gezien heb durven noemen …
Lieflijk kerkje/kapelletje
Ik vatte de knooppuntenwandeling aan ter hoogte van de kapel van Bevingen, ook wel eens de kapel van de Heilige Rita genoemd. Dit voormalige parochiekerkje is ingeplant op een heuvel aan de rand van het Neigembos, waar het omgeven wordt door zilverberken, beuken en populieren. Oorspronkelijk bevond zich op deze schilderachtig mooie plek een kleine romaanse kruiskerk gebouwd door de heren van Wedergraete.
Het oorspronkelijke Onze-Lieve-Vrouwekerkje werd in de de loop der eeuwen een bedevaartkapel en raakte uiteindelijk in de vergetelheid. In het begin van de 19de eeuw flakkerde de interesse voor het inmiddels vervallen bedevaartsoord opnieuw op, zij het voor korte duur. Tegen het einde van de 19de eeuw werd de kapel opnieuw niet meer onderhouden.
Van het Romaanse kerkje uit de 12de eeuw is nog maar weinig te zien, maar bij een grondige restauratie in 1924 werden wel de grondvesten van het oude kruisvormige bouwwerkje blootgelegd. In 1932 werd een nieuwe beuk in neo-romaanse stijl bijgevoegd. De kapel is niet beschermd en wandelaars worden uitgenodigd om, “zelfs met vuile laarzen of wandelschoenen”, binnen eens een kijkje te nemen.
Van ‘dorpste’ dorp tot ‘bosste’ bos
De wandeling van in totaal 10,6 km bestaat eigenlijk uit twee lussen die samenkomen aan de kapel van Bevingen. Op de eerste lus (4,5 km, knooppunten 13 – 14 – 15 – 16 – 14 – 13) maak je kennis met het geweldig mooie, glooiende Neigembos waar de natuur vrijwel spontaan mag evolueren. Het bos is geen dichtbegroeid woud, maar de heuvels en bijhorende holle wegen zorgen wel voor een gezellige sfeer. En ja, hier en daar worden de kuitspieren stevig aangesproken.
Het tweede deel van de route bevindt zich grotendeels aan de andere kant van de Ninoofse steenweg. Denk gekasseide baantjes, pittoreske veldwegels, knusse buurtpaden en ja, af en toe een échte straat. Op dit stuk van de wandeling passeer je ook langs het ‘dorpste’ dorp van de 11 Ninoofse deelgemeenten: Lieferinge. Het knusse dorpje, maar 124 hectare groot en met 317 inwoners — Lieferingers, dus?— heeft een uitgesproken landelijk karakter en is gelegen in een fraai beboomd, heuvelachtig landschap. Een smalle kasseibaan, een eeuwenoud dorpscafé, het pittoreske Onze-Lieve-Vrouwekerkje en een piepklein oud-gemeentehuisje maken het plaatje af.
Eentje om te doen
Het diep ingesneden Berchembos vond ik gewéldig mooi en ook het Neigembos kon mijn verwachtingen moeiteloos inlossen. Ik hou van bossen met ‘woud-allures’ en die bezat het Neigembos — toch alvast niet in dit seizoen — mijns inziens niet. De steile hellingen en uitgeholde wegels, het prachtige plankenpad waarvoor ik even van de route moest afwijken en op de koop toe enkele stevige kuitenbijters compenseren echter moeiteloos dat gemis.
En de rest van de route? Ik zou liegen als ik zei dat ik op geen enkel moment getwijfeld heb. Er was dat ene stukje aan de overkant van de steenweg waardoor ik even sceptisch werd … Maar het mooie kerkje in Lieferinge en de finish aan de kapel van Bevingen, namen die twijfel zo weer weg. Deze suggestieroute is er eentje die ik écht wel aanbeveel. Meer zelfs, het eerste stukje van 4,5 km door het Neigembos geef ik zonder aarzelen een ⭐. Naar dit bos keer ik zeker en vast terug!
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!