Aangezien de levering van mijn elektrisch voitureke nog steeds op zich laat wachten, deed ik vorige week beroep op de NMBS om me naar Zandbergen te brengen. Ik deelde er de dageraad met enkele gewillig poserende schaapjes die dankzij de opkomende zon bijbelse allures leken te hebben. Via knooppunten wandelde ik vervolgens langs de mooiste plekjes in het heuvelende landschap helemaal tot in Geraardsbergen: de Nuchten, het Raspaillebos, het Stiltegebied Dender-Mark, de Muur … Nihil novi sub sole, maar ál deze hoogtepunten samen op één wandeling zorgden toch voor een geheel nieuwe ervaring. In deze post neem ik je mee op de stationsstapper van Zandbergen naar Geraardsbergen, goed voor zo’n 15,5 km oh’s en ah’s.
Moerasbos de Nuchten
Stationsbuurten zijn vaak niet de meest idyllische plekken, al heeft het vervallen bakstenen stationnetje van Zandbergen wel iets charmants. In de landelijke deelgemeente van Geraardsbergen vormt de Dendervallei een natuurlijke barrière tussen de stationswijk en het dorpscentrum. Op deze knooppuntenwandeling kom je al snel (na ± 1,2 km) uit bij moerasbos de Nuchten, in een oude meander van de Dender tussen Idegem en Zandbergen.
Ooit was het broekland in de Dendervallei een turfwinningsgebied, waarvan putten en oude drainagesloten nog relicten zijn. In de loop van de 20ste eeuw werden de meersen van de Nuchten volledig omgezet naar bosgebied. Vandaag slingert een vlonderpad van maar liefst 600 m lang er door het drassige landschap. Vandaar heb je een goed overzicht van het moerasgebied. Het is een uitzicht dat sterk varieert naargelang het seizoen, maar de Nuchten hebben in elk jaargetijde iets te bieden: van kleurrijke bloeiers in de zomermaanden tot woeste eenvoud tijdens de winter. Hoewel de bewoonde wereld niet veraf is, biedt het moerasbos een serene en schilderachtige ontsnapping aan de drukte.
Voorbij de Nuchten (ook de naam van de straat hier) duik je een maïswoud in en dat mag je héél letterlijk nemen. Het nauwe pad klieft een maïsveld in twee; rond deze tijd van het jaar niet voor claustrofobische zielen. De route loopt vervolgens verder langs achtertuintjes en straatjes, het sas van Idegem en de Denderdijk om uiteindelijk uit te komen bij het Raspaillebos, in het hart van Stiltegebied Dender-Mark.
Stiltegebied Dender-Mark en het Raspaillebos
Natuureducatief centrum de Helix, midden in het stiltegebied Dender-Mark, is het bezoekerscentrum van het Raspaillebos. Een stiltegebied is een milieubeschermingsgebied waarin de geluiden van de natuur de boventoon voeren. In deze context betekent het woord ‘stilte’ niet dat er helemaal geen geluiden in het gebied te horen zijn, maar eerder dat er geen storende, vreemde geluiden aanwezig zijn die afbreuk doen aan de natuurlijke omgeving. De Helix is zeker een bezoekje waard, maar op deze stationsstapper liet ik het centrum gewoon links liggen om zo snel mogelijk de verkoeling van het bos op te zoeken.
Het Raspaillebos is een prachtig bronbos waar de paden nu eens langs de steile hellingen van de Vlaamse Ardennen, dan weer op de zachte glooiingen van het Pajottenland meanderen. Net als het Hallerbos uit de post van vorige week, maakte ook het bossencomplex gevormd door het Raspaillebos, Moerbekebos, Karkoolbos en Kluysbos ooit deel uit van het grote Kolenwoud.
Het bovengenoemde bossencomplex ligt op een heuvelrug te Geraardsbergen en Galmaarden, waar de Vlaamse Ardennen haast naadloos overvloeien in het Pajottenland. Het gebied wordt doorsneden door een steile kasseiweg en gaat op de top van de Bosberg over in een oude Romeinse Heirbaan, bekend als de laatste beklimming van de Ronde van Vlaanderen. Helemaal naar het topje van deze kuitenbijter hoef je op deze stationsstapper niet te gaan, maar toch vergt het steile bospad een ferme inspanning waarvan je gelukkig even kan bekomen voorbij knooppunt 30.
Het Raspaillebos maakt deel uit van het wandelnetwerk Bronbossen, één van de drie grote wandelnetwerken van de Vlaamse Ardennen. Op deze knooppuntenroute verken je slechts een klein deel van het bos, maar voor wie dit smaakt naar meer zijn er zeker alternatieven. Zo is er bijvoorbeeld de A.S.Adventure wandelroute (6,8 km), de Pauwelwandeling (9,8 km) of de Wandeling door 3 provincies (23,8 km). Er is geen verkeerde keuze; vrijwel alle wandelingen die ik al in dit gebied maakte, belandden steevast op mijn lijstje met topfavorieten …
Gestaag crescendo: Geraardsbergen
De eerste kilometers zijn er op deze wandeling relatief weinig hoogtemeters, maar daar komt vanaf het Raspaillebos gevoelig verandering in. Het terrein wordt naarmate je het eindstation in Geraardsbergen nadert alsmaar meer heuvelend. Het laatste stukje van de wandeling beklim je de Oudenberg, een getuigenheuvel met een spectaculair panoramisch zicht over de streek. Je vindt er de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Oudenberg, een kleine bedevaartkapel in neobarokke stijl die je misschien al eens op het scherm zag passeren tijdens de Ronde van Vlaanderen. Afdalen doe je langs één van ’s lands bekendste hellingen: de Muur van Geraardsbergen.
In de 11de eeuw schonk een zekere Geraard, heer van Hunnegem, een stuk van zijn gebied aan de Graaf van Vlaanderen opdat die er een nieuwe stad kon stichten ter versterking van het Vlaamse grondgebied. Vandaag biedt het gezellige marktplein van één van de oudste steden van België heel wat mogelijkheden om na de wandeling even te bekomen. Van daaruit is het geen kilometer meer naar het station.
Nihil novi sub sole, maar …
Zoals ik al aangaf had deze stationsstapper voor mij niets nieuws te bieden. Het was echter een genot om twee toppers zoals moerasbos de Nuchten en het Raspaillebos verenigd te zien in één enkele knooppuntenwandeling. De route is voor ±55 % overhard, maar ook de verharde stukjes zijn bepaald niet onaangenaam. En tja, de passages langs stationswijken, die zijn natuurlijk onvermijdelijk. De mooiste stationsstapper die ik al maakte, was deze wandeling evenwel niet, maar de route is zeker en vast de moeite waard!
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!