Een langslaper ben ik nooit geweest. Als kind was ik al dol op die stille uren voor de wereld wakker wordt. En het licht dan! De stilte en het licht van de vroege ochtend zijn als een liefdevolle omhelzing die de ziel inspireert en het lijf vitaliseert. Precies een jaar geleden ervoer ik dat op de Stilte wandelroute in Everbeek. De zon was net op en voorzag alles van een gouden randje. Het wandelknooppuntennetwerk in de Vlaamse Ardennen werd inmiddels bijgewerkt. Daardoor werden sommige routes in meer of mindere mate aangepast, andere kregen — gelukkig — alleen een nieuwe naam. Zo werd de Stilte wandelroute omgedoopt tot Kruislieveheer wandelroute, maar het traject bleef gelijk. In deze post laat ik je meegenieten van deze prachtige wandeling van iets meer dan 13 km in een gemeente met twee dorpskernen vlak bij de taalgrens. Absolute coup de cœur!
Everbeek-Beneden en Everbeek-Boven
Everbeek werd pas in 1963, na het vastleggen van de taalgrens, een Vlaamse gemeente en maakt sinds 1977 deel uit van Brakel. In het zuiden, in de vallei van de Terkleppebeek, vind je Everbeek-Beneden met de oudste dorpskern van de gemeente. Op een hoge heuvelrug in het noordwesten ligt Everbeek-Boven, een jongere parochie die zich op het einde van de 19de eeuw afscheidde van de Sint-Mariaparochie.
Landschappelijk vormen beide Everbeken echter een mooi geheel. Ze strekken zich uit over afgeronde heuvelruggen, diep ingesneden door talrijke beekdepressies. Hier en daar, tussen de akkers en graslanden door, zie je nog restanten van de uitgestrekte loofbossen van weleer of bronbossen die met hun unieke vegetatie de steile heuvelflanken bedwingen. De weidse, golvende vergezichten zijn een absolute lust voor het oog.
Van bos langs kapel via helling over beek
Verspreid over Everbeek liggen de Everbeekse Bossen, een netwerk van kleine en grote bossen die overblijven van een eeuwenoud bossencomplex tussen Brakel en Ronse. Dankzij hun ligging op de flanken van getuigenheuvels, bleven sommige delen van deze oerbossen vrij intact. De gronden waren omwille van hun steile ligging immers niet geschikt voor de landbouw.
Na de start aan de Sint-Jozefskerk in ‘het Bovenkwartier’, duik je meteen de vrije natuur in. Al gauw kom je terecht in het Steenbergbos en zijn wastines, waar vreedzame grazers tijdens de zomermaanden een mozaïeklandschap met grasland, ruigte, jong bos en braamstruwelen onderhouden.
Één van deze bossen is het brongebied van de Terkleppebeek die hier vorm geeft aan de vallei. Het pad langs de oevers van dit idyllische stroompje brengt je naar het hart van Everbeek-Beneden. Onderweg passeer je verschillende (veld)kruisen en kapelletjes, zoals de Pijkskapel. Van het bouwwerkje dat in 1815 werd opgetrokken door drie soldaten na de veldtocht naar Rusland onder Napoleon, blijven alleen de vloer en één van de oorspronkelijk drie taxussen — één voor elke soldaat — over. In 2017 werd de site ommuurd en bracht men een verwijzing naar de oude kapel aan.
Verder op de route wandel je langs de Kollebroeken, een kleiner bos waarvan de laagste delen in het vroege voorjaar onder water staan. Ook dit bos gaat over in een begraasde wastine, omzoomd door knotwilgen en struweel. Via het Tiep-Tiap pad, dat op het eerste gezicht privéterrein lijkt maar het niet is, wandel je door de mooie vallei uiteindelijk terug naar Everbeek-Boven.
Knooppuntenwandeling
De Kruislieveheer wandelroute is een knooppuntenwandeling binnen het wandelnetwerk Bronbossen. Je wandelt hoofdzakelijk op onverharde paden die je volledig het gevoel geven ver van de drukke wereld te zijn. De stilte is hier haast tastbaar aanwezig en wordt enkel benadrukt door wat gebalk, gekraai, geloei, een occasionele blaf of een specht die met zijn getik wat vrouwtjes probeert te lokken …
Deze knooppuntenroute stond al heel lang op mijn bucket list en belandde nog tijdens de wandeling op een ander lijstje, namelijk dat van mijn persoonlijke top 10. Ik heb al zoveel routes verkend — onze wandelwijzer telt inmiddels al meer dan 100 entry’s — en het is zeker waar dat de laatste nieuwe vaak een plaatsje bovenaan krijgen omdat ze nog vers in het geheugen zitten.
En toch … Wegels die zich langs glooiende akkers, graslanden, bossen, beken en zelfs achtertuinen slingeren; kapelletjes en kruisen die herinneren aan het religieuze verleden; herten die geschrokken maar sierlijk over de hellingen huppelen; kuitenbijters die in de Ronde van Vlaanderen niet zouden misstaan; enzovoort, enzovoort. Dit alles, badend in een zee van gouden licht en een oase van rust. Ik denk niet dat die ⭐ verder betoog behoeft.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies of schade voortkomend of verbonden met het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!