Bruegel was er zot van, net als Pol de Mont, en ook mijn eigen hartje wist het Pajottenland moeiteloos te veroveren. Vorige week keerde ik alweer terug naar de zachtjes heuvelende, ruraal gebleven streek ten zuidwesten van Brussel in de provincie Vlaams-Brabant. Ik volgde er de Ter Rijstwandeling, een suggestieroute op het wandelnetwerk Pajottenland. In deze post laat ik je proeven van de agrarische streek rond Pepingen en van het mooie Bos Ter Rijst. Verder neem ik je mee langs de boogbrugjes, slingerende paden, netjes getrimde grasperken en sierlijke oude bomen van het aangrenzende kasteelpark. Ik maakte deze wandeling twee keer op één week tijd, dus … Voel je die ⭐ al komen?
Pepingen: Heikruis
Pepingen is een kleine, landelijke gemeente die naast naast Pepingen zelf nog vijf kleinere deelgemeenten telt: Beert, Bellingen, Bogaarden, Elingen en Heikruis, alle bij elkaar goed voor zo’n 4500 inwoners. Pepingen werd ooit door Toerisme Vlaanderen opgenomen in de preselectie van de 50 mooiste dorpen van Vlaanderen. De Ter Rijstwandeling start echter aan de Sint-Bernarduskerk in Heikruis, een kleine dorpskern die er ook best mag zijn.
De knooppuntenwandeling is 9 km lang en loopt slechts voor 16 % over verharde wegen. Naar het eerste knooppunt is het even zoeken omdat dit zich niet op het kerkplein bevindt maar wat verderop in de voetweg “naar de Montagnestraat” vlak naast restaurant Jejo. Na het gezellige, authentieke kerkplein duik je meteen de wijde natuur in en begrijp je waarom Bruegel zo dol was op deze streek. Genummerde voetwegen voeren je langs landelijk schoon en sfeervolle agrarische panorama’s. Daarmee is de toon van de wandeling gezet.
Bos Ter Rijst
De naam van bosreservaat Ter Rijst bracht me eerst even in verwarring. Één van mijn favoriete bossen in de Vlaamse Ardennen (Maarkedal) heet immers ook Bos Ter Rijst. Maar het bos op deze wandeling hier situeert zich in het zuidwestelijke deel van Vlaams-Brabant, vlakbij de grens met Henegouwen en Waals-Brabant. Het is een typisch West-Brabants hellingbos dat reeds in de 18de eeuw overwegend als middelhout en jachtbos werd beheerd.
Een deel van het Bos Ter Rijst is particulier gebied dat in het zuiden aansluit bij het Bois de Strihoux waarvan het Waalse deel grotendeels verkaveld is voor ‘landelijke bewoning’. Het noordelijke deel van het bos is echter een bosreservaat omringd door landbouwgronden en een kasteelpark met vijvers. Na een passage doorheen het prachtige bos, kom je terecht op een ‘graswandelpad’ dat je op een haast sprookjesachtige wijze tot op de grindpaadjes van het kasteeldomein brengt.
Kasteeldomein Ter Rijst
De heerlijkheid Ter Rijst (‘Risoir‘) werd voor het eerst vermeld in 1211 als leen van de heren van Edingen. De enige relicten uit de periode van voor het huidige kasteel zijn echter een knoestige haagbeuk met een imposante stamomtrek en de motte die als eiland in het landschapspark bewaard bleef. Het exacte bouwjaar van het classicistische kasteel is niet bekend, maar moet zich ergens situeren in de eerste helft van de 19de eeuw. Ook het kasteelpark, een zogenaamde ‘lustgrond’ met vijvers, en de kasteelhoeve 200 meter verderop dateren uit die periode.
Hoewel ik artificieel aangelegde domeinen meestal vermijd op natuurwandelingen, was ik uiterst aangenaam verrast door het landschapspark van Ter Rijst dat, als ware het een geweldige apotheose, naadloos aansluit op de passage langs het bos en het graswandelpad. De charmante boogbrugjes met smeedijzeren balustrades, de majestueuze, oude bomen, de zorgvuldig aangelegde waterpartijen en — als kers op de taart — het imposante kasteel zelf brachten me op die mooie lentedag in hogere sferen. Het gezellige terras op de binnenkoer van het kasteel en de Brabantse trekpaarden aan Hof Ter Rijst waren nog een extra troef.
Een pareltje
Ik ben altijd zo blij wanneer een wandelroute op alle vlakken een voltreffer is. Op de Ter Rijstwandeling heb ik niets maar dan ook niets aan te merken. Helemaal weg van de bewoonde wereld ben je er niet, de vergezichten zijn immers bijna altijd doorspikkeld met hoeves, vee of tractoren, maar net daar ligt een groot stuk van de aantrekkingskracht van deze wandeling. Je maakt er kennis met het leven zoals het is in een landelijk gebleven gebied dat ook een adelijk kantje heeft. Van geluidsvervuiling door autowegen is er geen sprake; wel vliegt hier van tijd tot tijd een zilveren vogel over op weg van of naar de luchthaven.
Zoals ik reeds aangaf, maakte ik de Ter Rijstwandeling tweemaal op enkele dagen tijd, maar het zal zeker niet bij deze twee keren blijven. Ik kijk ernaar uit om de wandeling opnieuw te maken in combinatie met een picknick box of zelfs een nachtje slapen in het kasteel. Meer info daarover vind je hier. Maar zelfs nu al, zonder die leuke extra’s die de wandeling vast en zeker naar een nog hoger niveau zullen tillen, krijgt de route van mij al een ⭐. Onderaan vind je zoals steeds de praktische informatie over de wandeling.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies, schade of letsel voortkomend uit of verbonden aan het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!