Begin januari stapte ik van Dilbeek naar Asse via een fantastische Groene Halte wandelroute die me met een heuse omweg en hoofdzakelijk langs onverharde paden van het ene naar het andere station leidde. Na een halve kilometer bracht een smal graspaadje mij toen onverwacht snel in de natuur. Natuurgebied de Wolfsputten maakte bijzonder veel indruk op mij en dat lag echt niet alleen aan de magnifieke plankenpaden. De route voerde mij langs zacht heuvelende landschappen en bijzondere stukjes bos, en in een moerassige open vlakte zag ik de zon steeds hoger klimmen. Ik was meteen verkocht! Vorige week keerde ik terug naar deze natuurparel op een boogscheut van Brussel, welvend mooi, zelf onder een grijs wolkendek.
Dilbeek
De regio rond Dilbeek staat bekend om zijn landelijk gebleven karakter ondanks de nabijheid van onze hoofdstad. Vanwege de strategische locatie tussen Brussel en het landelijke Pajottenland, wordt Dilbeek ook wel “de poort van het Pajottenland” genoemd. Naast Dilbeek zelf, telt de gemeente 5 deelgemeenten en verschillende gehuchten. In de 20ste eeuw kende vooral de hoofdgemeente een sterke verstedelijking met residentieel karakter — forenzen ontsnappen maar wat graag aan de drukke stad — maar de omliggende deelgemeenten bleven relatief landelijk en de oorspronkelijke agrarische activiteiten zijn niet overal verdwenen.
Daar aan de zuidrand van het Pajottenland, op het Brabantse leemplateau, ligt Dilbeek centraal tussen twee belangrijke rivieren: de Zenne en de Dender. Ook de naam van de gemeente zelf verwijst mogelijks naar een waterloop. In de 11e eeuw vernoemde men reeds de naam “Dedelbeccha”, afgeleid van het prehistorische hydroniem Didilone of “schitterende beek”. Een andere, minder zekere etymologie, verbindt de naam met het Germaanse woord voor “dal”. Beken en dalen, er valt wel iets te zeggen voor elk van deze verklaringen.
Natuurgebied de Wolfsputten bevindt zich aan de vertakte bovenloop van een beeknetwerk. In het gevarieerde landschap wisselen droge en natte stukken elkaar af. Elk stuk vormt een unieke biotoop voor planten- en dierenleven. Zo zijn er de kalkrijke bronnen in het zuiden waar de beschermde wijngaardslak goed gedijt. De vochtige elzenbroeken bieden dan weer een ideale bodem voor voorjaarsbloeiers zoals daslook en wilde narcis, terwijl je in de zure beukenbossen kamperfoelie en adelaarsvaren kan aantreffen. De bloemrijke hooilanden tenslotte, zijn een aantrekkelijke plek voor insecten.
Welvende Wolfsputten
De Wolfsputten danken hun ontstaan aan de ontginning van kalkhoudende, fijnkorrelige zandsteen tijdens de middeleeuwen die duidelijk sporen heeft nagelaten in het landschap. De naam van het natuurgebied heeft niets te maken met wolven. ‘Wolf’ komt van het werkwoord ‘welven’ en verwijst naar het graven van putten of kuilen in de grond.
Sinds 1970 is de voormalige zandsteengroeve een beschermd natuurgebied. In 2018 startte Natuur en Bos met een stevige facelift met aandacht voor zowel natuurbehoud als -beleving. Er zijn nieuwe vlonderpaden aangelegd die je comfortabel door het dal leiden zonder de kwetsbare natte gebieden te beschadigen. Om dezelfde reden moeten honden aan de leiband, maar er zijn nieuwe hondenlosloopzones waar je je viervoeter zorgeloos kan uitlaten zonder vogels, kleine zoogdieren of bezoekers in de rest van het gebied af te schrikken. Helaas merkte ik, zoals dat al te vaak het geval is, dat sommige hondeneigenaars om één of andere reden denken dat deze regel voor hun Fido niet geldt…
Populaire bestemming
Zelfs op een regenachtige zondagmorgen liep ik niet alleen in het natuurgebied (al was dit wel anders op een doordeweekse ochtend). De Wolfsputten zijn een populaire bestemming voor wandelaars en joggers die willen genieten van de rust en schoonheid van dit unieke stukje Dilbeekse natuur. Natuur en Bos heeft duizenden nieuwe bomen geplant en de centrale poel geruimd om amfibieën meer kansen te bieden. Naast de upgrade van de vlonderpaden is een uitkijkplatform in het hart van het gebied nu de nieuwe blikvanger, letterlijk en figuurlijk. Verder kregen de verschillende ingangen een uniform uiterlijk; bij het cultuurcentrum Westrand is een amfitheater gebouwd.
De wandeling door de Wolfsputten is een bewegwijzerde route waarvan zowel een korte (4,6 km) als lange (8,6 km) variant bestaat. Beide routes zijn hoofdzakelijk onverhard (respectievelijk 87 % en 92 %). Onbedoeld maakte ik de kortste wandeling, maar ik keer later op het jaar zeker terug voor de langere route. Ik stel me voor dat het natuurgebied in volle bloei nóg meer indruk op mij zal maken en ik kan al niet wachten voor de foto’s! Maar een ⭐ geef ik nu al uit volle overtuiging! Onderaan vind je de praktische informatie voor de kortste wandeling, maar hou de blog zeker in de gaten want de langere versie volgt sowieso.
Praktisch
Ik kwam op mijn route geen obstakels tegen. Blijf echter steeds alert. Ik kan niet verantwoordelijk gesteld worden voor onvolledige en/of niet accurate routebeschrijvingen. Ik kan in geen geval aansprakelijk gesteld worden voor enig direct of indirect verlies, schade of letsel voortkomend uit of verbonden aan het gebruik van deze website. Vind je mijn foto’s mooi? Fijn! Wil je foto’s van mijn blog gebruiken? Vraag dan eerst om toestemming!